YENI DUNYA

Mevsim mart baslariydi. Karlar erimis, koyun yollari, bazi cukur ve gun gormez yerlerde, pis kokulu bir camur yigini haline gelmisti. Dort yana kosusan tavuklarla cocuklarin sactigi camur, efendilerin utulu kulotlarina sicramis ve yuzlerini burusturmustu. Tekrar dugun evine donduler, simdi bosalmis olan yari karanlik odada oturup koylerimizin medenilesmesi carelerini bulmaya basladilar. Fakat on dakikadan fazla bu mevzuda duramadilar, sehir dedikodularina, maas, ucret, barem meselelerine gectiler ve biraz sonra da uyuyuverdiler.

Deli Emine aksama dogru, yuzu keyifli bir gulusle parlayarak koye geldi. Iste onun kiymeti boyle eninde sonunda anlasilir ve sohretine kapilip -Yeni Dunya-yi cagiranlar, nihayet ona muhtac olurlardi. Arkasinda bir suru merakli ile beraber odaya girince, evvela oturanlarin kibar kibar ellerini sikti, bir kosede kendisine hic saklanmadan dusmanca bakan -Yeni Dunya-ya tepeden bir -boncur- firlatti, sonra bir kenara oturarak acele hareketlerle oyuna hazirlanmaya basladi.