VERDRIET KOMT IN STUKJES

Mijn dochter Maxine overleed op 28 april 2016 aan de gevolgen van hersenstamkanker (DIPG). Ze werd 3 jaar. Veertien weken daarvoor hoorden wij dat ze niet lang meer te leven had. Hoe jong ze ook was, we lieten haar de leiding nemen in haar eigen ziekteproces. Op deze manier kozen we ervoor om haar niet te behandelen voor levensverlenging maar om ''leven toe te voegen aan de dagen in plaats van dagen toe te voegen aan het leven''. Deze ongebruikelijke, zware keuze gaf haar de kans om zonder tussenkomst van het ziekenhuis nog intens te genieten van haar leven en samen met ons mooie en liefdevolle herinneringen te maken, ondanks het afschuwelijke gegeven van haar naderende afscheid. In dit boek lees je hoe wij als gezin deze periode, vanaf dediagnose tot na haar overlijden, hebben beleefd. En hoe ''bij de dag leven'' ons daarbij hielp.
Een deel van de opbrengst van dit boek gaat naar Stichting Gijsje Eigenwijsje.
Over hoe we als gezin verder proberen te leven sinds het verlies van Maxine schrijf ik verhalen op mijn blog: onzekleinester.wordpress.com.