TOT IEMAND EINDELIJK

alle mensen die in ons wonen willen werkelijk
worden, maar zijn zij dan niet stuk voor stuk
zwartgallige vlinders, die samenhokken
rond de vlammen in een borst

Moya De Feyter (1993) schrijft proza, poezie en toneelteksten. Ze studeerde af als theaterwetenschapper en zoekt naar manieren om haar teksten ook via het podium bij een publiek te krijgen. Haar alter ego Ambrosia is een van de literaire lichtekooien in het Poeziebordeel. Het liefst bewandelt Moya de grenzen tussen waan en werkelijkheid, kroniek en sprookje, wreedheid en verlangen. In een kleine kamer komen zeemonsters, geliefden en grootmoeders voorbij, worden relaties beeindigd, kinderen zonder hoofd gebaard en snikjes
van mussen verzameld.