STEMMEN UIT HET VERLEDEN

Na de dichtbundel ''Door de dood bekoord'' betreedt de dichter Frans Siliakus nu een ander pad, nl. dat van een terugtocht naar het verleden. Het verleden blijft roepen, of beter gezegd ''nazoemen'' in stemmen die op elk moment kunnen opklinken. Er is als het ware een schaduwwereld naast die van het hier en nu, die blijft lokken. Anders dan de stemmen die P.C. Boutens in zijn gelijknamige bundel beschreef, zijn de stemmen hier geen tekens uit de wereld van de Idee, maar louter herinneringen aanpersonen en situaties van lang geleden. Ook behoeft Frans Siliakus niet op zoek te gaan, zoals Marcel Proust in zijn roman-fleuve, naar de verloren tijd. Het verleden blijkt niet verloren te zijn, je stoot er voortdurend op, het omringt je als de wind in een duinlandschap.