SICILIE IN DE OUDHEID

Het grootste eiland in de Middellandse Zee, ongeveer halverwege het oostelijk en het westelijk bekken, is ongeveer tweeeneenhalfduizend jaar een brug tussen volken en beschavingen geweest. Tegen het einde van het tweede millennium v.Chr. moet die brugfunctie begonnen zijn, om pas tegen het einde van de Middeleeuwen te eindigen. Grieken uit de Myceense wereld, Feniciers, opnieuw Grieken, Carthagers, Romeinen en andere Italiers, daarna Goten en Vandalen, Byzantijnen en Arabieren en later in de Middeleeuwen nog eens Normandiers, Fransen en Spanjaarden - ze hebben allen hun sporen op het eiland achtergelaten. In de eenwording van het Middellandse Zeegebied, culminerend in het Romeinse Rijk, speelde Sicilie een cruciale rol als doorgeefluik vanpolitieke organisatievormen en economische concepten, van literatuur en beeldende kunst, van religieuze en filosofische ideeen, zodat deze geschiedenis van het eiland in de Oudheid als een compendium van de hele antieke geschiedenis valt te lezen.