RITORNEL

Aan de rand van een dorp tegen de oostgrens van het land werkt Willem Jan van Wijk (1943) in alle rust aan zijn poezie. Haast heeft hij niet, poetische woorden des te meer. En die worden langzaam gewogen en goed bevonden. Jarenlang was hij naast zijn
dichterschap poezieredacteur van Uitgeverij Passage en daarvoor docent muziek die daarnaast op vrijwillige basis op zijn school poezielessen gaf.

Tekenend voor zijn afgewogen werkwijze is dat dit pas zijn zevende dichtbundel is. Met weinig
woorden schept hij grootse beelden. Verhalen en voorvallen slijpt hij tot krachtige gedichten. Niet voor niets geniet zijn werk bekendheid onder kenners.

Ritornel betekent ''keert steeds terug'', ''terugkeer''. Het is onder andere een term u
it de muziek. Een eerder geklonken melodie komt in latere delen al dan niet gevarieerd terug. De titel van de bundel heeft een soortgelijke betekenis. De dichter keert terug naar zijn geboortedorp, ontmoet nog een keer zijn vader. ''Dorp'' en ''vader
'' zijn vaker voorkomende thema''s in zijn werk.