OP LEVEN NA DOOD

In de eerste gedichten van Op leven na dood staat het onverwerkte verdriet om de dood van een jong meisje centraal. De invloed van deze gebeurtenis op de emotionele ontwikkeling van een later geboren kind wordt indringend beschreven. Deze aangrijpend
e gedichten, over opgroeien te midden van nauwelijks benoemde rouw, worden in het tweede deel gevolgd door relativerende poezie over ouderdom en de onmacht van het menselijk bestaan. Cynisme, humor, zelfinzicht en mededogen wisselen elkaar in hoog te
mpo af.