ONTROERING GESCHREVEN IN STEEN

Deze serie gedichten zijn van een geheel andere aard dan zijn vorige. In zijn poezie is hij surrealistischer geworden en het lijkt erop dat hij het toppunt van lyriek hierin heeft bereikt.
Zoals hijzelf in zijn eerste gedicht schreef:
''Wat ik in woorden probeer te vatten is de diepte achter de werkelijkheid, de onpeilbare ravijn van het gevoel.''
In zijn poezie is hij kritischer geworden. De tijd en de ruimte waarin hij zich bevindt vormen een voortdurende, soms opstandige en dan weer voorspellende vorm van vrijheid.
In deze bundel gedichten krijgt zijn poezie de betekenis van een smeekbede gericht aan de wereld, in muzikale en mythische woorden die niet zozeer de werkelijkheid duiden, dan wel de gevoelens die loskomen bijhet beleven ervan.
Oorspronkelijk waren poezie,muziek en dans een geheel.
In deze bundel gedichten heeft chris rockan geprobeerd dit ''geheel'' weer terug te brengen en te vangen in woorden.
Het is een gevecht van woorden geworden waarin hij probeert samen te vatten wat het doel is van de mens op aarde.
Maar ook voor hem blijven woorden het middel, is de taal een middel, waarin schoonheid onlosmakelijk verbonden is met precisie.