NICO DE GUCHTENAERE

Schilderijen van Nico De Guchtenaere kunnen worden gezien als meditatie omtrent het natuurlijke van kunst maken, omtrent de fysieke en mentale activiteit van de mens. Er is een voortdurend spel van opponenten in zijn werken: tussen de innerlijke en de uiterlijke wereld, tussen het zichtbare en het verhulde; tussen traditionele schilderkunstige expressiviteit en postmoderne strategieen. Het is een manier van reflecteren over het creatieve proces door de natuurlijke wereld en het natuurlijk gegroeide, te evoceren als een proces van kracht, een proces van leven, sterven en wedergeboorte. De organische vormen die hij gebruikt staan als het ware metafoor voor zijn eigen artistieke evolutie, als een meditatie omtrent het natuurlijke van kunst maken, omtrent de fysieke en mentale activiteit van de mens.