MET TWEE WOORDEN SPREKEN

In de kerkelijke en theologische discussie gaan de standpunten over de religieuze betekenis van Israel uiteen. Enerzijds wordt voor Israel een toekomst vol heil in het beloofde land verwacht. Anderzijds wordt aan Israel sinds Pinksteren geen bijzondere waarde meer toegekend. Tussen deze uitersten is er een meer gematigde visie, die aan het einde van de tijd een massale volksbekering voor Israel in het verschiet ziet liggen. In deze discussie speelt Paulus'' brief aan de Romeinen een belangrijkerol.

Voor Huib Wilschut was dit een reden om zich op het punt van Israel in de brief van de Romeinen te verdiepen en een exegetische diepteboring uit te voeren. Dit vanuit de overtuiging dat de Bijbel het eerste en laatste woord heeft. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Want welke leesbril zet je op wanneer je de Bijbel leest? Vandaar dat hij ook aandacht geeft aan methodische voorvragen. Met zijn onderzoek zoekt Wilschut het (theologische) gesprek over Israel, waarbij hij hoopt op wederzijdse openheid voor correctie. Tegelijk kunnen ook lezers buiten christelijke kring er wellicht hun voordeel mee doen.

Israel is een beladen onderwerp geworden, dat in de maatschappij emoties in tegengestelde richting oproept. Wat is dat toch met Israel? Het evenwichtige onderwijs van Paulus in de brief aan de Romeinen kan helpen: om begrip te krijgen voor religieus gemotiveerde liefde voor Israel en om te beseffen dat die liefde niet grenzeloos en kritiekloos is. In vele opzichten geldt: over Israel moet je met twee woorden spreken.

Huib Wilschut (1952) is emeritus-predikant in de Protestantse Kerk in Nederland. In 2000 promoveerde hij op het proefschrift J.G. Woelderink: om de ''vaste grond des geloofs''. De ontwikkeling in zijn theologisch denken, met name ten aanzien van verbond en verkiezing. Hij publiceerde onder andere Bij Dordt in de leer. Kanttekeningen bij de Dordtse Leeregels (2008) en Gebleven en meegegaan. Een onderzoek naar de motieven van gereformeerde belijders om in de Nederlandse Hervormde Kerk te blijven en met de Protestantse Kerk in Nederland mee te gaan (2015).