LIEFDE KENT GEEN KLEUR

Vandaag, 6 maart 2015 is mijn geliefde gecremeerd. Van alle mensen op de wereld, juist jij lieve Sabine! Wie had ooit kunnen denken dat het zo zou aflopen? Juist nu, in dit stadium. Er had geen slechter moment kunnen zijn. Ik ben dodelijk ziek, enelk moment kan het mijn beurt zijn om te sterven. Een klein knobbeltje in mijn borst, dat was waar het mee begon. Het leek onschuldig, maar niets was minder waar, de diagnose was keihard: kanker. Alles is op alles gezet om mij te genezen; borstamputaties, chemokuren. Niets mocht baten. De kanker verspreidde zich zo snel als een brand die zuurstof kreeg. Nu is mijn lichaam zo aangetast dat zelfs ademhalen pijn doet. De doctoren kunnen niets meer voor mij doen, alleen de pijn verzachten. Maarte veel pijnstillers wil ik niet. Ik wil dat mijn geest helder blijft tot het laatste moment. Juist door deze pijn besef ik dat ik leef. Zo begint dit bijzondere boek, een verhaal over liefde, een verhaal over het leven zelf. Over liefde die geen kleur kent.