INSPIRATIE WANTROUW IK TEN ZEERSTE

Alles moest op de schop in de jaren zestig, inclusief de muziek. Ook componist Otto Ketting (1935-2012) gooide het roer drastisch om. Hij volgde 134 composities lang zijn eigen kompas, steeds met dezelfde scherpe intuitie voor timing en proportie en
met hetzelfde feilloze gevoel voor klank. Wat hem in 1966 in het Concertgebouw nog op publieksprotesten tegen zijn Collage no. 9 kwam te staan, leverde zes jaar later een eerste onvervalste hit op: Time Machine. Deze meesterproef van high energy groe
ide in korte tijd uit tot een van de grootste internationale successen van het naoorlogse Nederlandse componeren. Over hits gesproken: ook wie Otto Ketting niet denkt te kennen, kent hem van zijn filmmuziek voor Haanstra''s Alleman, een van de meest
bekeken Nederlandse films aller tijden.
Inspiratie wantrouw ik ten zeerste is zowel een biografie van de persoon Ketting als van zijn oeuvre. Wat die twee met elkaar te maken hebben? Zelf zei de componist over zijn getroebleerde jeugd dat die ''t
och wel op de een of andere manier mijn smaak als componist en muzikant mede bepaald moet hebben''.


Elmer Schonberger (1950) is musicoloog, componist en schrijver van fictie (romans, toneel) en non-fictie (muziek). Hij schreef dec
ennialang voor Vrij Nederland over muziek en publiceerde onder meer De kunst van het kruitverschieten, Het gebroken oor en Hier rust Schonberger. Samen met Louis Andriessen schreef hij Het apollinisch uurwerk, een zowel in het Engels, Russisch als It
aliaans vertaald standaardwerk over Igor Stravinsky. Tot zijn belangrijkste composities van het laatste decennium behoren de dramatische cantate La fuga del tempo, het op Giacometti geinspireerde Achttien dagen en de vocaal-instrumentale cyclus Gezie
n Hercules Segers.


Uitgebreide informatie is te vinden op www.elmerschonberger.com.


Over Histoire d''Oor:
''In mijn recensie beweerde ik dat na Vestdijk niemand beter over muziek schrijft dan Elmer Schonberger in Histoir
e d''Oor. Na wat grasduinen in Vestdijk-over-muziek schrap ik dat na Vestdijk.''
Peter Wesly, Vrij Nederland


Over De vrouw met de hamer & andere componisten:
''Waar dit proza groeit, groeit geen musicologenproza meer.''
Wille
m Jan Otten, Tirade


Over De kunst van het kruitverschieten:
''Zijn essays kunnen ook van een dichter zijn vanwege het maximum aan ideeen binnen een minimum aan woorden dankzij een eindeloze reeks associaties, taalspelletjes en quasi-
losse structuren die de lezer dwingen dit bewust machtig voedsel traag tot zich te nemen.''
Emanuel Overbeeke, Mens en Melodie


Over Het gebroken oor:
''Een uniek en briljant boek.''
Rudy Kousbroek, PZC


''Tintelen
d en daardoor steeds weer nieuwsgierig-makend zijn zijn formuleringen, die het onmogelijke mogelijk maken.''
Ger Groot, NRC Handelsblad