IK BEN DOOF EN TOCH GESLAAGD IN HET LEVEN

Dit is het aangrijpende levensverhaal van iemand die vanaf zijn tweede jaar meer dan 50 procent gehoorverlies heeft en zich in het leven heeft moeten staande houden met de vele vooroordelen die men over dove mensen heeft. Ad van Opstal beschrijft indit boek de periode van kind tot nu. Het jongetje werd in zijn tijd niet begrepen en werd snel volwassen in een wereld vol mensen die alles denken voor hem te regelen. Het kind werd niet voor vol aangezien vanwege zijn handicap, maar hij was intelligent genoeg om die vooroordelen weg te wuiven door zich te bewijzen in een maatschappij die alleen horenden wil toelaten. Zonder gehoorapparaat heeft hij aan de weg kunnen timmeren op een manier die uniek was in die tijd. In zijn loopbaan heeft hij bij sollicitaties nooit aangegeven dat hij doof was, omdat doven in het algemeen worden geweerd. Ook beschrijft hij een trauma die hij ervaren heeft en zelf heeft moeten verwerken omdat niemand hem geloofde. ''Het is maar fantasie van die dove'', werder dan gezegd. Het verhaal van een man die zichzelf niet wilde onderscheiden van anderen.