GANZENTIJD

Vaders sterven. Dat doen ze nu eenmaal. Mirjam van Hengel, die tot nu toe biografische boeken schreef over literaire personen, en een leven lang gewend was zich te verplaatsen in anderen, ervoer plots aan den lijve hoe het in rouw alleen om het absoluut persoonlijke gaat. En ze vroeg zich af: hoe zou ik schrijven over mijn vader? Over deze vader: Bachspecialist, kernfysicus, wetenschapsfilosoof en de eerste politiek dienstweigeraar, maar vooral degene die altijd achter haar stond, haar de namen van planten en vogels leerde, haar leerde kijken.
In korte hoofdstukjes, deels geent op de ontroerende film Father and Daughter, deels wandelend langs informatie uit een vogelgids, een ganzenkaartje en een correspondentie, schreef ze een intiem en kristalhelder boek. Een boek voor iedereen die wil weten wat verlies is, in Van Hengels fijnzinnige literaire stijl, waarin biografische begaafdheid samengaat met onversneden liefde en rouw.