EEN ENGEL VAN GLAS

In Een engel van glas vertaalt het nabije, het intieme, het kwetsbare zich in gedichten die het particuliere en kleine proberen te overstijgen. Evenals de titel wijzen twee motto''s voor in de bundel op een verschuiving van de thematiek ten opzichte
van voorgaande bundels: ''Nergens vind ik een goed heenkomen / dat al niet vervuld is en doortrokken / van vluchtigheid'' (Hans Faverey) laat zien dat het accent nog meer ligt op het kwetsbare, de sterfelijkheid. Het motto, ontleend aan Rein Bloem, w
ijst desalniettemin op vitaliteit: ''de dingen sterven in hun aanvang / en worden onafzienbaar herboren'', want zowel het besef van vergankelijkheid als het verzet daartegen levert het patina op dat het waard is te bestendigen, te laten weerglanzen i
n vitale elegieen.

Een engel van glas is de vijfde bundel van Ron Elshout (1956). Toen hij het typoscript van zijn eerste bundel, De wervels van je rug (1986), ingeleverd had, schreef Jan Eijkelboom daarover: ''Zijn waarneming is heel intiem
en tegelijk afstandelijk''. Volgens Marc Reugebrink is die innigheid gebleven: ''Hij smokkelt die al te intieme regels het openbare gedicht binnen en weet de willekeurige lezer volledig deelgenoot te maken van de intimiteit en vertrouwdheid waar het
hem van meet af aan om te doen was.'' (in Poeziekrant 2017)