DIAGNOSTIEK VAN GEBITSSLIJTAGE

Gebitsslijtage is een multifactoriele aandoening, die leidt tot het verlies van de harde tandweefsels (glazuur, dentine en wortelcement). Gebitsslijtage kan worden onderverdeeld in mechanische slijtage (intrinsiek en extrinsiek) en chemische slijtage
(intrinsiek en extrinsiek). Door het multifactoriele karakter kan gebitsslijtage zich in een veelvoud aan verschijningsvormen presenteren. Om de oorzaken van de gebitsslijtage te bepalen, is zorgvuldige diagnostiek gewenst. Hiertoe is het Tooth Wear
Evaluation System (TWES) ontwikkeld en aangepast (TWES 2.0). Met het TWES kan men kwantificeren (ernst en spreiding), kwalificeren (origine) en bepalen of er sprake is van pathologische gebitsslijtage (en dus een reden tot behandelen). Ook is er de
mogelijkheid om de complexiteit van die behandeling te beoordelen. Het doel van het TWES is de kwaliteit van de diagnostiek en de behandeling te optimaliseren.