DE SPIEGELINGEN

''Ik heb in de liefde steevast de kleine kortsluitingen geeerd, de momenten waarop de lippen elkaar eerst niet weten te vinden, en dan wel, en dan weer niet, en toch weer wel, en ik weet zeker, ik weet heel zeker, mijn lieve vriend, dat in al dat bev
ingeren en omhelzen en zich verstrengelen tussen ons beiden iets werkelijkheid heeft mogen worden dat nergens anders tot bestaan had kunnen komen - omdat jij het was, omdat ik het was.''

Edgard Demont keert gewond en gehavend uit de Eerste W
ereldoorlog terug naar een vaderland dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Minnaars helpen hem te leven met kwetsuren die dieper gaan dan de littekens in zijn vlees. Ondertussen moet hij machteloos toezien hoe de wereld voor nieuwe waanbeelden bezwijkt
en verse nachtmerries worden voorbereid. Zijn bespiegelingen schetsen het zelfportret van een man die voor de geschiedenis wil wegkruipen in de liefde en in het verlangen, waarvan hij de glorie bezingt en de broosheid beseft.

''Het wa
s de regen die me het eerst vertelde dat ik ten minste veilig was - maar daarom nog niet gered. Niet het kille waas van damp en druppels dat mijn plunje doorweekt had, maar de regen die tegen het zeildoek lispelde dat ons in de laadbak omgaf; misschi
en onze wieg, misschien onze tombe, maar veilig.''