DE LOTGEVALLEN VAN HUCKLEBERRY FINN

Deze heruitgave van het beroemde boek ''De Lotgevallen van Huckleberry Finn'' heeft niet veel veranderingen ondergaan. Hoogstens wat aanpassingen aan het hedendaagse taalgebruik. Toch is de taal van Mark Twain zo bijzonder, dat is getracht de originaliteit van de verteltrant, waar deze auteur zo om gekend is, te behouden. In de tijd waarin het verhaal speelt, spraken de mensen nog over dingen waar we tegenwoordig angstvallig omheen draaien, met woorden die de pijn van de bijbehorende gevoelens van mensen moeten verzachten. Maar een paard heet een paard en een molen een molen. Het armenhuis van vroeger bestaat niet meer, maar armoede nog wel, alleen moet dat verborgen worden gehouden. Oude mensen bestaan ook nog steeds - sterker nog, ze worden steeds ouder - maar ze mogen niet meer zo genoemd worden. Het moet zijn ''oudere'', of ''senior'', maar het gebruik van het woord ''bejaarde'' is taboe. Negers bestaan ook nog steeds, net als blanken, ook wel ''bleekscheten'' genoemd. Maar het benoemen mag niet meer, het moet bedekt worden met woorden als ''lichtgetint'' of ''kleurling''.
Wat leefden we in de tijd van Huck Finn en Tom Sawyer, wat dit soort zaken betreft, nog heerlijk ongecompliceerd. Ik heb na het lezen van deze boeken in mijn jeugd geen verkeerd beeld overgehouden van mensen die er anders uitzien, dan die mensen door wie ik op de wereld gezet ben.