DE KLEUR VAN JE GLIMLACH

Hoe solitair

Hoe eenzaam heb ik
op deze plek geleefd,
gezongen en gehuild.

Hoe lang trof ik enkel
de echo van mijn stem
en geen postbode gezien
die voor mij
van verre landen
een mandje groene frisheid
met zich meegenomen had.

Hoe in de war ben ik geraakt
van dit tijdperk met al zijn kilte,
waarbij geen kanarie
uit bevrediging zong.

Hoe solitair
ben ik langzaam vervlogen
in de aders van verrukkelijkheid
en genot,
met een glimlach dood gegaan.

Foto omslag: GvdH