DE GEDICHTEN, 1974-1983

''In een overbekend geworden brief aan Achterberg heeft Mulisch verklaard, weinig of niets voor poezie gevoeld te hebben, totdat hij met diens poezie kennis maakte. Hij trof in die poezie meteen de meest absolute en veeleisende, een die in taal het o
nmogelijke wil realiseren: het vinden van de leven gevende formule. In absoluutheid doet de poezie van Mulisch niet onder voor die van Achterberg, al is het object van zijn streven anders: hij tracht in taal de poezie te scheppen, tot spreken over zi
chzelf te brengen. Steeds opnieuw. En daarom steeds opnieuw beginnend. Dat de uitersten elkaar raken en, zoals latere poezie te verstaan kan geven, die - poezie wel eens de stilte zou kunnen zijn, is voor Mulisch, die graag in absolute tegendelen den
kt - alles of niets - kenmerkend.'' - Kees Fens