DE EINDELOZE WEG NAAR DE VRIJHEID

"Omdat we niet konden leven onder bezetting, tirannie en onderdrukking, gingen wij bij de weerstandsbeweging NKB. Ze noemden ons de Leopoldisten. Zwaar werden wij getroffen voor ons verzet."

Desire Beeck is slechts achttien als hij op 17 aug
ustus 1941 in Mechelen door de Duitse bezetter wordt aangehouden. Samen met vele andere NKB''ers wordt hij van de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen overgebracht naar Duitsland. Het is het begin van een ellendige en eindeloze odyssee die De
sire Beeck naar verschillende gevangenissen en kampen brengt, van het vagevuur in de hel. Desire Beeck wordt na een schijnproces veroordeeld tot een jaar opsluiting. Hij moet uiteindelijk 1353 dagen - meer dan drie jaar, en acht maanden - wachten op
de vrijheid, in de meest deplorabele omstandigheden, met net genoeg eten (''te veel om te sterven'') om ternauwernood in leven te blijven. Hij is een Nacht und Nebel-gevangene en mag geen brieven schrijven. Niemand weet waar hij zich bevindt. Desire
Beeck is verdwenen ''in een mistige nacht''.

"Je angst mag niet groter zijn dan je moed, anders ben je verloren", schrijft Beeck in zijn memoires over zijn gevangenschap. Hij overleeft, maar slechts 11 van zijn 28 Mechelse verzetsmakkers kom
en levend terug uit de Duitse kampen.

Desire Beeck (?1922) is de onwaarschijnlijke overlevende van een helle tocht die 1353 dagen duurde. Hij schreef zijn aangrijpende verhaal als waarschuwing voor de jongere generaties en is vandaag nog alt
ijd een graag geziene en gehoorde ''laatste getuige'' in het secundair onderwijs en in penitentiaire instellingen in Vlaanderen.

Met een nawoord door Marc Van Roosbroeck van de vzw ''De werkgroep 10 december 2008''.